[ویکی فقه] آزادی اندیشه. آزادی اندیشه به معنای آزادی تعقّل است، وآزاداندیشی و تعقّل، زیربنای گزینش درست هدف، مسیر و شیوه زندگی قرآن، در بیش از سیصد آیه، همگان را به تعقّل، تفکّر، تدبّر و باز کردن چشم عقل و بصیرت یادداشت های استاد مطهری، ج۱، ص۱۲۱. قرآن، موضوع ها و منابعی را نیز برای اندیشیدن معرّفی فرموده که عبارتند از:۱. آفاق ق/سوره۵۰، آیه۷. ۱. ↑ من وحی القرآن، ج۱۱، ص۳۷۹. ۲. ↑ یادداشت های استاد مطهری، ج۱، ص۱۲۱. ۳. ↑ المیزان، ج۵، ص۲۵۵. ۴. ↑ المیزان، ج۴، ص۱۳۰. ۵. ↑ المنیر، ج۲۲، ص۱۸۱. ۶. ↑ راهنما، ج۲، ص۴۷۸. ۷. ↑ بقره/سوره۲، آیه۲۱۹. ...
جمله سازی با ازادی اندیشه
هر انسانی محق است که از آزادی اندیشه و عقیده و مذهب بهرهمند شود، این حق شامل مواردی چون آزادی تغییر مذهب یا عقیده و آزادی در داشتن دین به تنهایی یا در گروههای دیگر به صورت خصوصی یا عمومی و انجام عبادتهای خود و غیره میشود.
کانون در خرداد سال ۵۶ با انتشار نامه سرگشادهای خطاب به امیر عباس هویدا، نخستوزیر به لزوم رعایت مواد قانون اساسی در رابطه با آزادی اندیشه و بیان و قلم، و لزوم ترقی سیاسی همگام با ترقی اقتصادی اشاره شده بود. تهیهکنندگان نامه علی اصغر صدر حاج سید جوادی و باقر پرهام بودند و توسط ۴۰ نفر از اهالی قلم امضا شده بود. هویدا به این نامه جوابی نداد و به نظر نویسندگان کشور توجهی نشد.
وی همچنین یکی از امضاکنندگان متن ۱۳۴ مشهور به متن "ما نویسندهایم" نیز بودهاست. سال ۱۳۷۳ تعداد ۱۳۴ نویسنده، شاعر، نمایشنامه و فیلمنامهنویس، محقق، منتقد و مترجم ایرانی با انتشار نامه سرگشاده یادشده خواستار آزادی اندیشه، بیان و نشر آثار خود شده و به سانسور اعتراض کردند.
بیانیه ۱۳۴ نویسنده که به متن ما نویسندهایم نیز مشهور است نامهٔ سرگشاده ۱۳۴ نویسنده، شاعر، نمایشنامه و فیلمنامهنویس، محقق، منتقد و مترجم ایرانی است. آنها در سال ۱۳۷۳ با انتشار این متن خواستار آزادی اندیشه، بیان و نشر آثار خود شده و به سانسور اعتراض کردند. این اعضای کانون نویسندگان ایران در این متن همچنین از حضور صنفی خود به عنوان کانون نویسندگان ایران خبر دادند.