اخلاص در تبلیغ، محوری اساسی در انتقال معارف قرآنی است. این مفهوم، رازی الهی است که تنها در دلهای بندگان شایسته و محبوب پروردگار جای میگیرد. تبلیغ دین حتی با ظاهری آراسته و بیانی شیوا، اگر از اخلاص تهی باشد، فاقد ارزش و اعتبار خواهد بود. از این رو، مجریان تبلیغ دینی باید پیش از هر چیز، خلوص نیت را سرلوحه اقدامات خود قرار دهند.
توجه به پاداش الهی، زمینهساز اصلی تحقق اخلاص در عرصه تبلیغ است. در آیات متعددی از قرآن کریم، پیامبران الهی با بیان این حقیقت، الگویی ماندگار برای مبلغان دینی ارائه کردهاند. حضرت نوح (ع) به قوم خود فرمود: «اگر روی گردانید، من پاداشی از شما نمیطلبم؛ پاداش من تنها بر عهده خداست». همچنین حضرت هود (ع) به قوم عاد تأکید کرد: «ای قوم من، برای این رسالت، پاداشی از شما درخواست نمیکنم؛ پاداش من تنها بر عهده آن ذاتی است که مرا آفریده است». این بیانات، نشاندهنده اتکای کامل پیامبران به الطاف الهی و بینیازی آنان از چشمداشت مادیات است.
در ادامه این سیره نبوی، قرآن کریم خطاب به پیامبر اسلام(ص) میفرماید: «تو را جز بشارتگر و هشداردهنده نفرستادیم. بگو: من پاداشی بر این رسالت از شما نمیخواهم، مگر آنکه کسی راهی به سوی پروردگارش برگزیند». این آیه شریفه، بر این نکته ظریف تأکید میورزد که پاداش واقعی مبلغ، در گرو هدایت انسانها و تقرب آنان به سمت پروردگار است. بنابراین، مبلغ راستین باید تمام همّت خود را مصروف تحقق این هدف متعالی کند و هرگز اجازه ندهد چشمداشتهای مادی، خللی در خلوص نیّت او ایجاد کند.