اتش خودی

آتش خودی
{friendly fire} [علوم نظامی] آتشی که براثر آن نیروهای خودی به صورت اتفاقی یا اشتباهی کشته یا زخمی شوند

💡 در این عملیات اشتباه‌های تاکتیکی بسیاری نیز وجود داشت. تیرانداز ۲ که پشت برج مخابراتی پنهان شده‌بود در خط مستقیم آتش همکارانش در برج مراقبت قرارداشت، بی آن که از وسیلهٔ محافظتی برخوردار باشد و بی آن که دیگر نیروها از جای او آگاه باشند. از این رو، تیرانداز ۲ تا اواخر درگیری امکان تیراندازی پیدا نکرد. او در آن هنگام خالد جواد را که در راه گریز با تیرانداز ۲ روبه‌رو شده‌بود کشت، اما خود نیز به‌سختی با آتش پلیس دیگری که نمی‌دانست به همکارش تیراندازی می‌کند زخمی شد. یکی از خلبانان به نام گونار ابل که در کنار تیرانداز ۲ پناه گرفته‌بود هم با آتش خودی زخمی شد. ابل و تیرانداز هردو بعداً بهبود یافتند.

💡 چمران در ۳۱ خرداد ۱۳۶۰ که برای سرکشی، معرفی و توجیه فرمانده جدید محور به جای «ایرج رستمی» به دهلاویه رفته بود، بر اثر اصابت ترکش خمپاره ۶۰ از ناحیه پشت سر زخمی شد؛ مورد اصابت قرار گرفتن از پشت سر، منشأ گمانه زنی‌های بسیار در مورد احتمال مرگ او بر اثر آتش خودی بوده است. پیکر بی‌جان او به اهواز رسید. و در همان تاریخ درگذشت آرامگاهش در بهشت زهرا قطعهٔ ۲۴ ردیف: ۷۱ شماره: ۲۵ و تاریخ دفن ۲ تیر ۱۳۶۰ است.