ابراهیم بن عمر

از جملهٔ این کتابهای نابود شده، کتاب «تَرجِمانُ البلاغة» اثر: «محمد بن عمر رادویانی»و کتاب «کَنزُالغَرائب»، تألیف «منشوری»، که توسطِ «خورشیدی» شرح شده‌است، و همچنین تألیفاتِ «ابوالحسن بهرامی سرخسی» می‌باشند که از وجودِ همهٔ آنها، بوسیلهٔ همین کتابِ «حدائقُ الشعر» اطلاع پیدا کرده‌ایم.

حضرت عزير عليه السلام وقتى به سوى قومش بازگشت و در ميان آنها ظاهر شدتورات را آنطور كه بر موسى بن عمران عليه السلامنازل شده بود خواند.

ثواب گفتن (الحمدالله على...) هفت بار در روز   حديث: 1 حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنهقال حدثنى محمد بن الحسن الصفار عن يعقوب بن يزيد عن محمد بن ابى عمير عن محمد بنعمر بن يزيد عن اخيه الحسين بن عمر بن يزيد عمن ذكره عن ابى عبدالله عليه السلامقال من قال فى كل يوم سبع مرات الحمد الله علىكل نعمه كانت او هى كائنه فقد ادى شكر ما مضى و شكر ما بقى.

مبلغ بعد از دورۀ کوتاهی آموزش در مدرسه ابوحنیفه در کابل به آموزش علوم دینی، صرف و نحو عربی نزد استادان معروف آن زمان ادامه داد و بر زبان عربی تسلط یافت. او من جمله در آموزش مطول سعدالدین بن عمر التفتازانی فقیه و متکلم حنفی (وفات ۹۳۰ م در سمرقند) و شرح لمعه، اثر پایه در فقیه شیعی نوشته مشترک ابوعلی محمد مکی (شهید اول وفات ۱۳۸۵ م) و زین‌الدین (شهید ثانی وفات ۱۵۵۹ م) مبادرت ورزید.

اين فشرده آن چيزى است كه ابن جرير طبرى - كه خدايش رحمت كناد- از طريق پيشگامانرشته تاريخ در كتاب خود آورده است ! و البته منظورش از پيشگامان كسانى هستند كهطبرى اخبار خود را از آنها گرفته است؛ يعنى سيف بن عمر زنديق، و راويان ساختگى او!

از پرودگار خود سوال نمود كه پروردگارا، برادرم هارون از دنيا رفته او را بيامرز.پس خداى عزوجل وحى به سوى موسى فرستاد كه اى موسى بن عمران ! اگر از من درخواست نمايى كه اولين و آخرين مردم را بيامرزم، مى آمرزم مگر كشندگان حسين بن علىابى طالب عليه السّلام.