شپور

لغت نامه دهخدا

شپور. [ ش َ ] ( اِ ) قسمی از ماهی دریایی که در فصل بهار در رودخانه ها داخل میگردد. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

قسمی از ماهی دریایی که در فصل بهار در رودخانه ها داخل میگردد.

جمله سازی با شپور

بلندگو شپوری یا بلندگوی بوقی یک بلندگو است که از شپور آکوستیک برای افزایش راندمان کلی عنصر (های) راه‌انداز استفاده می‌کند. فرم متداول (قسمت راست شکل پایین) متشکل از یک راه‌اندازی‌کننده فشرده‌ساز است که امواج صوتی را با یک دیافراگم فلزی کوچک مرتعش شده توسط یک الکترومغناطیس، متصل به شیپور با یک مجرای خروجی برای هدایت امواج صوتی به هوای آزاد، تولید می‌کند. نوع دیگر راه‌انداز ووفر است که در محفظه بلندگو نصب شده‌است که توسط دیواره‌های داخلی تقسیم می‌شود تا یک مجرای خروجی زیگزاگ را تشکیل دهد که به عنوان شیپور عمل می‌کند. به این نوع بلندگو شیپور تاشو گفته می‌شود. شیپور به منظور بهبود اتصال بین راه‌انداز بلندگو و هوا عمل می‌کند. شیپور را می‌توان به عنوان «انتقال‌دهنده آکوستیک» تصور کرد که تطابق امپدانس بین دیافراگم نسبتاً متراکم و هوای کم چگال را فراهم می‌کند. نتیجه این است که قدرت خروجی صوتی بیش‌تر می‌شود.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
گودوخ
گودوخ
پیشنهاد
پیشنهاد
تسخیر
تسخیر
شهرت
شهرت