محمد خدابنده (۹۳۸-۱۰۰۴ق)، چهارمین پادشاه صفوی و فرزند ارشد شاه طهماسب اول بود. حکمرانی وی که نُه سال به طول انجامید، فاقد اقتدار لازم بود و قدرت عمدتاً در دست اطرافیان او متمرکز شده بود. در پی این آشفتگی داخلی، ایران از غرب مورد هجوم عثمانیان (به سمت آذربایجان) و از شرق مورد تاخت و تاز ازبکان (به سمت خراسان) قرار گرفت. او در سال ۱۰۰۴ق بر اثر بیماری در قزوین درگذشت و پیکرش در کربلا به خاک سپرده شد. محمد خدابنده، ملقب به سلطان محمد صفوی، در سال ۹۳۸ قمری دیده به جهان گشود. مادرش سلطانم، دختر موسی سلطان موصلوی ترکمان، از امرای برجسته بایندریه بود. وی از کودکی به خدابنده شهرت یافت و در شش سالگی، شاه طهماسب حکومت خراسان را به او سپرد و محمدخان شرف‌الدین اوغلی تکلو را به عنوان امیرالامرا و لله‌ی وی به خراسان اعزام کرد. محمد خدابنده تا سن ۲۶ سالگی در هرات اقامت داشت. در جریان حمله عبیدالله خان ازبک به خراسان، چشمان وی در یک درگیری مستقیم آسیب دید. با وجود تلاش‌های شاه طهماسب برای درمان، بینایی کامل او هرگز بازنگشت.
شاه محمد خدابنده صفوی
دانشنامه اسلامی
محمد خدابنده یا سلطان محمد صفوی در ۹۳۸ قمری متولد شد. مادرش سلطانم، دختر موسی سلطان موصلوی ترکمان (از امیران بزرگ بایندریه) بود. محمد از کودکی به خدابنده ملقب شد. هنگامی که شش ساله بود، شاه طهماسب حکومت خراسان را به او داد و محمدخان شرف الدین اغلی تکلو را با منصب امیرالامرایی و همچنین به عنوان لله خدابنده راهی خراسان کرد. خدابنده تا ۲۶ سالگی در هرات بود.
در حمله ازبکان به رهبری عبیداللّه خان به خراسان، در درگیری مستقیم، چشمان وی آسیب دید و با اینکه شاه طهماسب برای معالجه او اقدام جدّی کرد، هرگز بینایی کامل به دست نیاورد.
جمله سازی با شاه محمد خدابنده صفوی
این مسجد دو حوض دارد؛ یک حوض میانی چهارضلعی که دقیقاً در وسط صحن قرار دارد و سکویی در دوران شاه محمد خدابنده صفوی بر آن ساخته شده‌است.
