معنی سافوت | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

سافوت. ( اِ ) صدائی باشد که کبوتربازان کنند و آن چنان است که سر دو انگشت را بر زبان نهند وبتندی هر چه تمامتر پف کنند تا صدای بلندی از آن پدید آید. ( برهان ) ( آنندراج ) ( استینگاس ). سوت. صفیر.

فرهنگ عمید

صدایی که انسان با جمع کردن دو لب و بیرون دادن نفس از دهان خود خارج کند، صفیر، سوت.

فرهنگ فارسی

صفیر، سوت، صدایی که انسان بادهان ودولب خارج کند
صدائی باشد که کبوتر بازان کنند

جمله سازی با سافوت

(به بوسنیایی: Behar) یک مجله سیاسی بوسنیایی بود که بین سال‌های ۱۹۰۰ و ۱۹۱۱ دو بار در ماه منتشر می‌شد کلمه behar (به معنای شکوفه در بوسنیایی) از واژه فارسی «بهار» گرفته شده است. این مجله در سال ۱۹۰۰ توسط روشنفکران بوسنیایی چون اجم مولابدیچ، سافوت بیگ باشاگیچ و عثمان نوری هاجیچ با کمک مالی آدماگا مشیچ تأسیس شد.

گزارش محتوای نامناسب