بیاوان

لغت نامه دهخدا

بیاوان. ( اِ مرکب ) بیابان و صحرا. ( ناظم الاطباء ). رجوع به بیابان شود.

جمله سازی با بیاوان

مجنون سُختهٔ بیاوان گردم (مجنون سوختهٔ بیابان گردم)
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال انگلیسی فال انگلیسی فال تاروت فال تاروت فال احساس فال احساس فال زندگی فال زندگی