بی مدرکی

لغت نامه دهخدا

بی مدرکی. [ م َ رَ ] ( حامص مرکب ) بی دلیلی. فقدان برهان. عدم مستند و مدرک.

جمله سازی با بی مدرکی

با چنین نافهمی و بی علمی و بی مدرکی مختصر گویم که محشر کردی احسنت ای جناب