استکاک

لغت نامه دهخدا

استکاک. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) انبوه شدن گیاه و پیچیدن و بهم درشدن آن. ( منتهی الارب ). بهم درپیچیده شدن گیاه. بهم درشدن مرغزار: استک النبت. ( منتهی الارب ). || کر شدن. ( منتهی الارب ) ( زوزنی ) ( تاج المصادر بیهقی ). || تنگ گردیدن سوراخ گوش. || زاری کردن. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

انبوه شدن گیاه

جمله سازی با استکاک

هاکی روی میز را گروهی از کارکنان بیلیارد برانزویک از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۲ میلادی ابداع نمودند. در سال ۱۹۶۹ سه تن از مهندسان برانزویک به نام‌های فیل کراسمن٬ باب کندریک و برد بالدوین ساخت یک بازی با سطح بدون استکاک را آغاز نمودند. این طرح چندین سال مسکوت ماند تا آن‌که باب میلیو که روی ساخت و استقلال یک گونه هاکی روی یخ٬ با یک صفحه نازک٬ دو چوب هاکی و گل‌های شکاف‌مانند مجهز به تشخیص‌دهنده نوری تمرکز کرد٬ آن را احیا نمود. سپس تصمیم گرفته شد که این بازی می‌تواند با استقبال زیادی روبرو گردد و هاکی روی میز عرضه شد و در اختیار عموم مردم قرار گرفت. ثبت‌های رسمی٬ آن را به کراسمن٬ کنریک و میلیو اسناد می‌دهند. همچنین باید یادآوری کرد٬ میز این ورزش هرچند با اهداف غیر مرتبط٬ پیش از طرح برانزویک به ثبت رسیده بود.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
دودول
دودول
افتخار
افتخار
گوت
گوت
خاص
خاص