مبطان. [ م ِ ] ( ع ص ) رجل مبطان؛ مرد بزرگ شکم از بسیاری خوردن. ( مهذب الاسماء ). بسیارخوار. شکم پرور و کلان شکم. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). شکم بنده. شکم خوار. شکم پرور. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). آنکه از پرخوری شکم وی همیشه کلان می باشد و شکم پرست. ( ناظم الاطباء ).
جمله سازی با مبطان
پروردگارا! از دريافت شاءن و شكوه والا و عجيبت پندارهاى خيالبافان، گمراه گشت وچشم و بينايى بينندگان از راه باز ماند و اوصاف توصيف گران از هم گسيخت، وادعاهاى مبطان تباه گشت.
