لوت خوار. [ خوا / خا ] ( نف مرکب ) نعت فاعلی از لوت خوردن. که لوت خورد. که لوت خوردن کار اوست: هرکه روزی برّه ای تنها نخورد در میان لوت خواران مرد نیست.بسحاق اطعمه.و رجوع به لوت شود.
فرهنگ فارسی
( صفت ) آنکه لوت خورد کسی که طعامهای لذیذ خورد هر که روزی بره ای تنها نخورد در میان لوت خواران مرد نیست. ( بسحاق اطعمه لغ. )
جمله سازی با لوت خوار
به بازار بنمود چون نان جمال برفت از دل لوت خواران ملال
چون برآید ز دیگ حلوا تف لوت خواران کشند صف در صف
ز پیش لوت خواران کله چون رفت ندارد هیچ چیزی جز عنب جا