عطاپاش

لغت نامه دهخدا

عطاپاش. [ع َ ] ( نف مرکب ) افشاننده عطا. عطابخش:
گر رحمت حق هست عطاپاش و خطاپوش
تو رحمت حق بر همه آفاق عطائی.خاقانی.

جامی از ظلم تو ای ماه سپاهی خواهد دامن شاه عطاپاش خطاپوش گرفت