لغت نامه دهخدا
عرب بائده. [ ع َ رَ ب ِ ءِ دَ ] ( اِخ ) کسانی اند که خود از بین رفته و آثار آنها مندرس گشته است و اخبار آنها جز قسمتی کم در دست نیست و مشهور نام قبائلی چند است. ( از صبح الاعشی ج 1 ص 313 ). رجوع به عربستان شود.
عرب بائده. [ ع َ رَ ب ِ ءِ دَ ] ( اِخ ) کسانی اند که خود از بین رفته و آثار آنها مندرس گشته است و اخبار آنها جز قسمتی کم در دست نیست و مشهور نام قبائلی چند است. ( از صبح الاعشی ج 1 ص 313 ). رجوع به عربستان شود.
کسانی اند که خود از بین رفته و آثار آنها مندرس گشته است و اخبار آنها جز قسمتی کم در دست نیست و مشهور نام قبائلی چندست
💡 عرب بائده اعرابى بوده اند كه منقرض شده ونسل آنان از بين رفته است و گفته شد كه قبائل: عاد و ثمود و طسم و جديس و جرحم ازآنان بوده اند كه در قرآن كريم به برخى از اين اقوام اشاره شده است.
💡 56- طوايفى از عرب مانند عاد و ثمود كه از ميان رفته اند عرب بائده ناميده مىشوند. قحطلانيان عرب عاربه و عدنانيان عرب مستعربه نيز خوانده مى شوند و اعراببيرون جزيرة العرب كه پس از گسترش اسلام، فرهنگ و زبان عربى را پذيرفتهاند، نام خاصى ندارند.
💡 ابراهيم جهت ديدار هاجر و اسماعيل به مكه آمد و از اين حادثهخوشحال شد. گويند كه اسماعيل از قبيله ((جرحم )) همسرى برگزيد. ((جرحم )) بروزن ((قلزم )) از قبائل عرب بائده است.