لغت نامه دهخدا صوفی طبع. [ طَ ] ( ص مرکب ) صوفی طبیعت. صوفی نهاد: مانده من با نگار صوفی طبعآن بصد جان صافی ارزنده.سوزنی.رجوع به صوفی و صوفیه شود.
جمله سازی با صوفی طبع باز بر عشاق صوفی طبع صافی جان گمار آن دو صف جادوی شوخ دلبر جان دوز را منده من نگار صوفی طبع آن بصد جان صافی ارزنده