سیه مو

گل بوی و شفق روی و شررخوی و سیه موی مویی که فریبنده مشک تتر آمد

که فردا چو بیند سیه موی خود بگرداند از پیرزن روی خود

گرچه خونست دل از نافه مشکین مویت هم سیه موی تو از دود دل مسکین است

پیری رسید و موی سیاهت سپید شد یار سپید روی سیه موی را مخواه

بر زال سیه موی مشاطه شده چنگی بر طفل حبش روی معلم شده نائی

خویشتن را چه ستاید چو ستوده ست بفضل چه نیازست سیه موی جوانرا بخضاب