لغت نامه دهخدا سقیا. [ س ُق ْ ] ( ع اِ ) آبخور. ( ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ص 58 ) ( مجمل اللغة ). نوبت آب. ( مهذب الاسماء ). اسم است سقی یا اسقاء را. ( منتهی الارب ).
