زغم

خوش آنکه دل زغم هجر بر کناری بود زیمن وصل تو فرخنده روزگاری بود

بخاک پای تو کاندر صفت نمیآید که بر سرم زغم هجر تو چه حال گذشت

در هجر تو امید ز پیری کرا بود چون ماه چارده زغم تو جوان بسوخت

عاقل زغم گریزد ودیوانه وار ما شادی کنیم اگر غم عشقت بما رسد

چندان زغم انگیخته ام آتش و آب وز دیده و دل ریخته ام آتش و آب