«رختشوی» عبارتی فارسی است که به کسی گفته میشود که کارش شستن لباسها و پارچهها است. این واژه از ترکیب «رخت» به معنای لباس و «شوی» به معنای شستن ساخته شده است. رختشویها معمولاً لباسهای کثیف مردم را با دست یا ابزارهای ساده در آب و محلولهای شوینده میشویند و پس از تمیز کردن، آنها را خشک و آماده میکنند.
در گذشته و در زندگی سنتی، این کار یکی از مشاغل رایج بود و اهمیت زیادی داشت، زیرا بیشتر مردم امکانات شستشوی مدرن نداشتند. رختشویها اغلب کنار رودخانه، چشمه یا حوضچههای کوچک کار میکردند و لباسها را با دست و مالش روی سنگ یا سطح سخت میشستند. این شغل نیازمند صبر، دقت و نیروی بدنی بود و نقش مهمی در بهداشت و نظافت جامعه ایفا میکرد.
در ادبیات فارسی و آثار داستانی، این واژه گاهی نماد سختکوشی، زحمت و زندگی دشوار مردم عادی است. شخصیتهای رختشوی در داستانها و شعرها معمولاً به عنوان افرادی معرفی میشوند که با تلاش و کار مداوم روزگار خود را میگذرانند و نشاندهنده جنبهای از زندگی واقعی و اجتماعی مردم هستند.
