ذوقو

اين وضعى است كه لفظ مجمل با مبين دارد، و اگر منظور از محكم و متشابه عينا همينمجمل و مبين مى بود: بايد آيات متشابه - البته بعد از رد به آيات محكم - پيروى شود،نه خود آيات محكم، همانطور كه در مجمل و مبين سرانجام و بعد از رفعاجمال به لفظ (مجمل ) عمل مى شود نه (مبين )، و پيروى متشابه امرى است كه ذوقو قريحه تكلم و تفاهم به آن اجازه نمى دهد، و هيچاهل زبانى اقدام به آن نمى كند، حال چه اهل زيغ باشد و چه راسخ در علم، و باز در چنينفرضى نبايد قرآن كريم، پيرو متشابه را بيماردل بخواند، و مذمت كند.