لغت نامه دهخدا
دزق. [ دِ زَ ] ( اِخ ) اصل آن «دزه » است و آن نام چند قریه است از جمله دزق حمص در مرو، دزق شیرازاد و دزق باران و دزق مسکین همگی در مرو شاهجان، و دزق علیا در مروالرود، و دزق سفلی از قرای «پنج ده ». و نیز دزق نام قریه بزرگی است برراه شاش در ماوراءالنهر مابین زامین و سمرقند، که به همگی اینها برخی از اشخاص نسبت دارند. ( از معجم البلدان ). و رجوع به الانساب سمعانی و منتهی الارب شود.
دزق. [ دِ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان سرولایت بخش سرولایت، شهرستان نیشابور. واقع در 12هزارگزی غرب چکنه بالا، با 871 تن سکنه. آب آن از قنات و راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9 ).