گیاهان جنس درونَج (Arnica)، که به تیرۀ مرکبان تعلق دارند، از جمله گیاهان علفی چندساله با ویژگی‌های ریخت‌شناسی متمایز هستند. این گیاهان دارای ریزوم افقی بوده و برگهای قاعده رویشی آن‌ها شکلی تخم‌مرغی-قلبی با پهنای زیاد و دمبرگ‌های بلند دارند. ساختار گل‌آذین این جنس به صورت کپه‌ای مرکب از گلهای زبانه ای کناری و گلهای لوله‌ای میانی به رنگ زرد مشخص می‌شود. در ایران، حدود پنج گونه از این جنس یافت می‌شود که به طور عمومی به «پلنگ کش» نیز معروف هستند.
از نظر تاریخی، گونه‌ی Arnica montana سابقه‌ای طولانی در استفاده‌ی درمانی در طب سنتی جهان دارد. در گذشته، از این گیاه برای معالجه‌ی طیف وسیعی از بیماری‌ها بهره برده می‌شد. با این حال، دانش امروزین در مورد وجود برخی مواد سمی در ساختار شیمیایی این گیاه، منجر به محدود شدن کاربردهای آن به مصارف خارجی گردیده است. شهرت این گیاه در دوران جنگ جهانی اول، زمانی که از آن برای التیام جراحات سربازان استفاده می‌شد، به عنوان شاهدی بر اهمیت بالینی آن در مواقع بحرانی و نجات جان انسان‌ها برجسته است.
توسعه‌ی دانش داروشناسی و گیاه‌شناسی در دوران معاصر، امکان درک بهتر سازوکارهای اثرگذاری گیاهان دارویی و همچنین شناسایی و مدیریت عوارض جانبی احتمالی را فراهم آورده است. در مورد درونَج، تحقیقات همچنان ادامه دارد تا بتوان از پتانسیل‌های درمانی آن به شیوه‌ای ایمن و مؤثر بهره‌برداری نمود. کاربردهای موضعی این گیاه در محصولات مراقبت از پوست و تسکین دردهای عضلانی، نمونه‌هایی از رویکردهای مدرن در بهره‌گیری از این گیاه با ارزش هستند.
