لغت نامه دهخدا
تکافل. [ ت َ ف ُ ] ( ع مص ) پذیرفتاری دادن. ( از اقرب الموارد ).
تکافل. [ ت َ ف ُ ] ( ع مص ) پذیرفتاری دادن. ( از اقرب الموارد ).
پذیرفتاری دادن
[ویکی فقه] تَکافُل، گونه ای بیمه برای جبران خسارتهای ناشی از حوادث و تکمیل نظام بانکی بدون بهره است.
تکافل با بیمه مرسوم (بیمه های بازرگانی متداول) از نظر جبران زیانهای مالی مشابهت دارد، ولی چون تعدادی از محققان اسلامی بیمه مرسوم را با شریعت ناسازگار و آن را دارای عناصر غَرَر (بی اطمینانی و جهل) و مَیْسِر (قِمار) و ربا می دانند، تکافل را به جای آن معرفی نموده اند که علاوه بر آن که کارکرد بیمه های مرسوم را دارد، از آن سه عیب به دور است و نهادی مالی ـ اخلاقی به شمار می آید.
تکافل قرآنی
تکافل مبتنی بر اصل قرآنیِ تعاون و به معنای «کمک متقابل میانْگروهی» است و هر عضوی در حمایت از نیازمندانِ داخل گروه سهم دارد. این نوع بیمه شبیه «بیمه تعاونی» است.
تکافل در صدر اسلام
مفهوم تکافل در زمان پیامبر اکرم نیز وجود داشته است. مسلمانان صدر اسلام در نظام عاقله مشارکت داشتند.
← هدف از تکافل در صدر اسلام
...
💡 در برخی از کشورهای اسلامی که بیمه زندگی در آنها ممنوع است، تکافل به عنوان مدل اسلامی از بیمه زندگی پذیرفته شدهاست. تکافل یک سازوکار مشارکتی- حمایتی است که به موجب آن تعدادی از افراد، ریسک زیان بالقوه مربوط به یکدیگر را بین خود تسهیم میکنند. این مدل بر اساس نظر برخی از علمای اهل سنت نوعی بیمه تعاونی است که در صدر اسلام نیز وجود داشتهاست.