ترانی

چو قلم ز دست بنهی بدهیش بی‌قلم تو صفتی که نور گیرد ز خطاب لن ترانی

چو حسین عاشقی تو که هزار ذوق یابد بگه سئوال رویت بجواب لن ترانی

کند عقل را فارغ از لا ابالی کند روح را ایمن از لن ترانی.

چو روی از وی بگرداندی ندانی شوی خسته ز قول لن ترانی

و گر گوید زتو دیدار خواهم جواب آید که موسی لن ترانی