بونواس

لغت نامه دهخدا

بونواس. [ ن ُ ] ( اِخ ) رجوع به ابونواس شود.

جمله سازی با بونواس

از چشمه بونواس مگر آب نخوردی ما عاشقِ آن ساعدِ سقّای دمشقیم
شاها ز فیض مدح سراییت، کلک من نی می کند به ناخن افکار بونواس
کلک معجز نگار چون گیرم نی به ناموس بونواس کنم