والله

کلمه‌ی «والله» در فارسی و عربی به معنای «به خدا» یا «به حق خداوند» است و در اصل از زبان عربی گرفته شده است. این واژه ترکیبی است از حرف واو (برای تأکید) و الله به معنای خداوند یکتا. در مکالمات و متون دینی، «والله» برای تأکید بر صحت سخن، سوگند خوردن یا بیان حقیقت به کار می‌رود. این واژه بار معنایی احترام‌آمیز و مقدس دارد و نشان‌دهنده اعتقاد به خدا و صداقت گوینده است. در قرآن کریم و احادیث، «والله» در کنار تأکید بر وعده‌ها، هشدارها و سوگندها آمده و نقش مهمی در بیان حقیقت و اخلاق دینی دارد. در زبان محاوره‌ای فارسی و عربی، مردم گاهی برای ابراز یقین، تعجب یا تأکید از این واژه استفاده می‌کنند، مانند «والله راست می‌گویم». از نظر دستوری، این کلمه یک عبارت سوگند است و معمولاً در ابتدای جمله یا میان جمله برای تأکید قرار می‌گیرد. استفاده‌ی نادرست یا زیاد آن در گفتار ممکن است از ارزش مقدس آن بکاهد، بنابراین در ادب گفتاری و نوشتاری دینی رعایت ادب اهمیت دارد. مترادف معنایی مستقیم آن «به خدا» است و گاهی به صورت سوگند به خدا در فارسی ترجمه می‌شود.