به افتاد

با عاشقان هر آنچه بتر میکند غمت گوئی که در بدی است، به افتاد عاشقان

میان سیب و به افتاد آزار وز ایشان باغ را بشکفت بازار

پای توفیق بهرآه آر و دل از دست مده کار هر گه به افتاد جگر باید کرد

تا هست جهان جان تو بادا و بود ز آنک از بهر به افتاد جهان حق بتو جان داد

نقش به افتاد خود، میطلبی پیشه کن بارکشی چون بساط زخم پذیری چونرد