بغلام

ولى چيزى نگذشت كه فرشتگان ابراهيم را از نگرانى بيرون آوردند، و به او گفتندترسان مباش، ما تو را به فرزند دانائى بشارت مى دهيم ) (قالوا لاتوجل انا نبشرك بغلام عليم ).

امیر چون رقعه بخواند، بنوشت‌ و بغلامی خاصّه داد که دویت‌دار بود، گفت:

عـلاوه بـر ايـن - هـمـانـطـور كـه ديـگـران هـم گـفـتـه انـد -ذيـل آيـه كـه مـى فـرمـايـد (رب هـب لى من الصالحين خدايا فرزندى از صالحان به منمـرحـمـت فـرمـا) و نـيـز جمله (فبشرناه بغلام حليم ما او را به فرزندى حليم بشارتداديم ) با اين تفسير نمى سازد.

دخلت على ابى الحسن موسى - عليه السلام - فاذا انا بغلام اسود بيده مقص ياءخذاللحم من جبينه و عرنين انفه من كثرة سجوده

و جمله: (ان اللّه يبشرك ) دلالت دارد بر اينكه نامگذارى فرزندش بنام يحيى ازناحيه خداى سبحان است، همچنان كه آيات ديگرى كه نظير اين آيه است بر اين معناصراحت دارد، از آن جمله در سوره مريم مى فرمايد: (يا زكريا انا نبشرك بغلام اسمهيحيى لم نجعل له من قبل سميا).

9 مردان و زنان نازا، از لطف الهى ماءيوس نباشند. (انّا نبشّرك بغلام... عاقرا... عتيّا )