لغت نامه دهخدا باهول. [ هََ / هُو ] ( ص مرکب ) که هول دارد. هولناک. وحشت آور. موحش: هرکه ظالمتر چهش باهول تر.مولوی.
جمله سازی با باهول چه باهول است آن آبی که این چرخ است از او گردان چو من دولاب آن آبم چنین شیرین حنین دارم
