باثر

واژه‌ی باثر در زبان و ادبیات عربی، صفت و اسم توصیف می‌شود. بر پایه‌ی منابع معتبر لغوی همچون منتهی‌الارب، این واژه دارای دو معنا و کاربرد اصلی است. در معنای نخست، باثر به آبی اطلاق می‌گردد که از جای خود کنده و جاری شده و بر سطح زمین آشکار و نمایان باشد. این کاربرد، توصیفی است برای آبی که آرامش و سکون خود را از دست داده و به شکلی پویا و قابل رؤیت در صحنه ظاهر می‌شود. در معنای دوم، این واژه به‌صورت اسم و به معنی حاسد یا همان حسود به کار می‌رود. این استعاره احتمالاً از این مفهوم نشأت می‌گیرد که حسد، همان‌گونه که آب را از جای خود می‌کند تا ظاهر شود، آرامش درون را نیز برمی‌آشوبد و در چهره و رفتار فرد آشکار می‌سازد.