اپی نفرین

اپی‌نفرین (Epinephrine) که با نام آدرنالین نیز شناخته می‌شود، یکی از هورمون‌ها و انتقال‌دهنده‌های عصبی بسیار مهم در بدن انسان است. این ماده توسط غده‌های فوق کلیوی (آدرنال) ترشح می‌شود و نقش اساسی در واکنش «جنگ یا گریز» دارد؛ واکنشی که بدن هنگام استرس، ترس یا هیجان شدید از خود نشان می‌دهد. اپی‌نفرین با تأثیر بر بخش‌های مختلف بدن، موجب افزایش ضربان قلب، انقباض عروق خونی، افزایش فشار خون و گشاد شدن راه‌های هوایی می‌شود تا بدن بتواند انرژی و اکسیژن بیشتری برای واکنش سریع‌تر دریافت کند.

از نظر پزشکی، اپی‌نفرین کاربردهای درمانی مهمی دارد. یکی از شناخته‌شده‌ترین موارد استفاده آن در درمان واکنش‌های آلرژیک شدید (آنافیلاکسی) است، جایی که تزریق فوری اپی‌نفرین می‌تواند جان بیمار را نجات دهد. علاوه بر آن، در شرایطی مانند ایست قلبی، آسم شدید یا افت شدید فشار خون نیز ممکن است از این دارو استفاده شود. معمولاً اپی‌نفرین به صورت تزریقی و در دستگاه‌هایی مانند خودتزریق‌کننده‌ی EpiPen در دسترس بیماران قرار دارد.

در سطح عصبی، اپی‌نفرین به عنوان یک انتقال‌دهنده‌ی عصبی در سیستم عصبی سمپاتیک عمل می‌کند و به تنظیم پاسخ‌های هیجانی و فیزیولوژیکی کمک می‌نماید. این ماده تأثیر مستقیمی بر متابولیسم بدن دارد و با افزایش تجزیه‌ی گلیکوژن به گلوکز، انرژی فوری مورد نیاز عضلات را فراهم می‌کند. در زندگی روزمره، ترشح طبیعی آدرنالین هنگام هیجان، ورزش یا ترس باعث احساس هوشیاری، تمرکز بیشتر و گاهی لرزش یا تپش قلب می‌شود. با این حال، ترشح بیش از حد یا طولانی‌مدت آن می‌تواند منجر به اضطراب، بی‌خوابی یا فشار خون بالا شود.

فرهنگ عمید

= آدرنالین

دانشنامه آزاد فارسی

اِپی نفرین
رجوع شود به:آدرنالین

جمله سازی با اپی نفرین

عوامل مختلفی بر کنترل ضربان قلب ارائه شده توسط مرکز قلبی عروقی از طریق اتوریتمی و عصب تاثیر می گذارد. اینها شامل هورمون هایی مانند اپی نفرین، نوراپی نفرین و هورمون های تیروئید می شود.
عمل اصلی داروهای این گروه در مغز مهار بازجذب سروتونین و نور اپینفرین با بلوک نمودن عملکرد انتقال دهنده‌های سروتونین و نور اپی نفرین است؛ لذا موجب افزایش سطح مغزی سروتونین و نور اپینفرین می‌شوند. این داروها اثر بسیار کمی بر روی انتقال دوپامین دارند. این داروها بر بسیاری از گیرنده‌های عصبی در مغز اثرات متفاوتی دارند.
این داروها از راه افزایش فعالیت گیرنده‌های تحریکی و کاهش فعالیت گیرنده‌های مهاری سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) نقش خود را ایفا می‌کنند. تحریکات عصبی با فعال شدن دستگاه اعصاب سمپاتیک انجام می‌شود. مواد درون‌زاد محرک در مغز کاتکولآمین‌ها هستند که شامل ۳ میانجی عصبی(نوروترانسمیتر)به نام‌های اپی نفرین (آدرنالین)، نور اپی نفرین (نورآدرنالین) و دوپامین هستند.
مصرف مواد غذایی که دارای تیرامین (نوعی اسیدآمینه) هستند به همراه این داروها سبب بالارفتن فشار خون می‌شود زیرا تیرامین سبب آزاد شدن ذخایر مونوآمینی مانند دوپامین، نوراپی نفرین و اپی نفرین می‌شود. تعدادی از مهم‌ترین غذاهایی که درصد بالایی تیرامین دارند: پنیر، برخی مشروبات الکلی مانند آبجو، پوست موز، خمیر لوبیا و سویا، ماهی، جگر، سوسیس، گوشت نمک‌سود، جینسینگ، میگو و مکمل‌های پروتئینی هستند.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال انگلیسی فال انگلیسی فال آرزو فال آرزو فال انبیا فال انبیا فال تک نیت فال تک نیت