اولوا العزم

و به زودى خواهد آمد كه معناى عزم در اولوا العزم عبارت است از ثبات بر عهد نخست، كهاز ايشان گرفته شد، و اينكه آن عهد را فراموش نمى كنند، همان عهدى كه درباره اشفرمود: (واذ اخذنا من النبيين ميثاقهم، و منك و من نوح و ابراهيم و موسى و عيسى بن مريمو اخذنا منهم ميثاقا غليظا).

از آيه فوق، به طور ضمنى اين حقيقت نيز روشن شد كه آغاز پيدايش دين و مذهب به معنىواقعى كلمه، همان زمان پيدايش جامعه انسانى به معنى حقيقى بوده است، بنابراين جاىتعجب نيست كه نخستين پيامبر اولوا العزم و صاحب كتاب و قانون و شريعت، حضرت نوح(عليه السلام ) بوده است نه حضرت آدم.

ظاهر اين عبارت اين است كه عيسى (عليه السلام ) تنها مبعوث بر بنىاسرائيل بوده است همچنانكه از آيات راجع به حضرت موسى (عليه السلام ) هم بر مىآيد كه آن جناب نيز تنها مبعوث بر بنى اسرائيل بوده و از سوى ديگر در بحثى كه درذيل آيه: (كان الناس امه واحدة فبعث اللّه النبيين ) داشتيم، اثبات كرديم كه عيسى هممانند موسى از انبياى اولوا العزم بوده كه بر تمامىاهل دنيا مبعوث شده اند.

حضرت نوح (عليه السلام ) اولين پيغمبر اولوا العزم و از بزرگان انبياء (عليهمالسلام ) است، كه خداى عزوجل او و ساير انبياء اولوا العزم را بر تمامى بشر مبعوثكرده و با كتاب و شريعت فرستاده است، بنابراين، كتاب او اولين كتاب آسمانى استكه مشتمل بر شرايع الهى است، و شريعت او نيز اولين شريعت خدايى مى باشد.

مطلب عجيبى كه از اين داستان استفاده مى شود رعايت ادبى است كه موسى (عليهالسلام )در مقابل استادش حضرت خضر نموده، و اين آيات آن را حكايت كرده است، با اينكه موسى(عليهالسلام ) كليم الله، و يكى از انبياى اولوا العزم و آورنده تورات بوده، مع ذلكدر برابر يك نفر كه مى خواهد به او چيز بياموزد چقدر رعايت ادب كرده است !.

و در تفسير قمى در ذيل آيه: (فاصبر كما صبر اولوا العزم منالرسل...) آمده: كه ايشان عبارتند از: نوح، و ابراهيم، و موسى، و عيسى بن مريم،(عليهم السلام ) و معناى اولوا العزم اين است كه در اقرار به وحدانيت خدا و به نبوتانبياى قبل و بعد از خود از ديگران پيشى گرفته، و تصميم گرفتند در برابر تكذيبو آزار قوم خود صبر كنند.