اهل سنت و جماعت

اهل سنت و جماعت به گروهی از مسلمانان گفته می‌شود که پیرو سنت پیامبر اسلام و روش اجماعی صحابه هستند. اصطلاح «سنت» به آموزه‌ها و رفتارهای پیامبر اشاره دارد و «جماعت» بیانگر پیروی از اجتماع مسلمانان و اجماع آنان در مسائل دینی است.

این گروه بر توحید، نبوت پیامبر اسلام و پیروی از قرآن و سنت تأکید دارند و معتقدند فهم دین باید با روش صحابه و علمای راستین انجام شود. اهل سنت و جماعت معمولاً به چهار مذهب فقهی اصلی (حنفی، شافعی، مالکی، حنبلی) پایبند هستند و وحدت و پرهیز از تفرقه را جزو اصول مهم می‌دانند.

اهل سنت و جماعت در جوامع اسلامی نقش مهمی در حفظ وحدت فکری و اجتماعی ایفا می‌کنند. آن‌ها علاوه بر عبادات فردی، بر رعایت قوانین شرعی و زندگی اجتماعی منطبق بر شریعت تأکید دارند و همواره سعی می‌کنند آموزه‌های اسلامی را در رفتار فردی و جمعی به کار برند. این گروه در تاریخ اسلام، تأثیر بسزایی در ترویج علم، اخلاق و فرهنگ اسلامی داشته‌اند.

تصویر معنی اهل سنت و جماعت

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اَهْل ِ سُنَّت ْ وَ جَماعَت، اصطلاحی در گروه بندیهای مذهبی مسلمانان که در طی قرون متمادی ناظر به گرایش مذهبی اکثریت مسلمانان بوده است.
نسبت به اهل سنت و جماعت با رعایت اختصار، به صورت « سنی » شهرت یافته است.
مقصود از سنت
اصطلاح اهل سنت و جماعت، با قید سنت، مذاهب بدعت گذار و با قید جماعت، مذاهب اهل خروج را از جرگه اکثریت خارج کرده است؛ اما باید توجه داشت که مقصود از سنت و بدعت در اینجا، سنت و بدعت بر پایه تعریفی است که اکثریت از این دو اصطلاح داشته اند.
شمول تعبیر
در طول تاریخ اسلام، نمی توان گروهی از مسلمانان را نام برد که نسبت انحراف از سنت و گرایش به بدعت را برخود پسندیده باشند. در حال حاضر، تنها گروه هایی از مسلمانان که از شمول تعبیر اهل سنت و جماعت خارج هستند، گروه های شیعه و اباضیه اند، اما در نگاه تاریخی، باید یادآور شد که برخی از شعب کلامی مسلمانان، همچون معتزله و مرجئه نیز از سوی اکثریت در شمار اهل سنت و جماعت شمرده نمی شده اند.
مرزبندی
...
[ویکی شیعه] اَهْل ِ سُنَّت ْ وَ جَماعَت، گروه (یا فرقه) عمده و اکثریتِ جمعیتیِ مسلمانان که با نام «سنی» و «اهل تسنن» نیز شناخته می شوند. اهل سنت شامل فرقه هایی است که به وجود نص بر امام و خلیفه رسول خدا معتقد نیستند و تعیین خلیفه و امام را برعهده مسلمانان و به انتخاب آنان می دانند. جز ایران و عراق و آذربایجان و بحرین و لبنان، در دیگر کشورهای اسلامی اکثریت با اهل سنت است. اهل سنت از نظر کلامی و فقهی به فرقه ها و مذاهب گوناگونی تقسیم می شوند. مذاهب اهل سنت از نظر فقهی عبارتنداز:حنفی، پیروان ابو حنیفه؛ مالکی، پیروان مالک بن انس؛ شافعی، پیروان محمد بن ادریس شافعی؛ حنبلی، پیروان احمد بن حنبل. از نظر اعتقادی نیز اهل سنت به این فرقه ها تقسیم می شوند: اشاعره، پیروان ابوالحسن اشعری؛ اهل حدیث، پیروان احمد بن حنبل (سلفیه بخشی از آنها است)؛ معتزله، پیروان واصل بن عطا؛ ماتریدیه، پیروان ابومنصور ماتریدی سمرقندی.
اصطلاح اهل سنّت از دو واژه عربی اهل و سنت ترکیب یافته است. اهل در لغت به معنای گروهی است که در امری از امور با هم شریک باشند مانند: اهل بیت که در پیوند خانوادگی، و اهل اسلام که در عقیده قلبی، شریک یکدیگرند. سنّت در لغت به راه و روش نیکو و پسندیده گفته می شود. واژه سنت در قرآن غالبا در معنای مثبت به کار رفته است مانند فَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّـهِ تَبْدِیلاً﴿٤٣﴾ و در روایت مَنْ سَنَّ سُنَّةً حَسَنَةً فَلَه أَجْرُهَا وأَجْرُ مَنْ عَمِلَ بِهَا إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ مِنْ غَیْرِ أَنْ یُنْقَصَ مِنْ أُجُورِهِمْ شَیْءٌ در معنای لغوی خود به کار رفته است.
سنت در اصطلاح معانی مختلفی دارد:

جمله سازی با اهل سنت و جماعت

روايات از ائمه اهل بيت عليهم السلام در اين معنا بسيار زياد است، كه همگىدلالت دارند بر اينكه بسم اللّه جزء هر سوره از سوره هاى قرآن است، مگر سوره برائت، كه بسم اللّه ندارد، و در روايات اهل سنت و جماعت نيز رواياتى آمده كه بر اين معنادلالت دارند.

و از طرق اهل سنت و جماعت نظير اين معنا روايت شده است، مثلا دار قطنى از ابىهريره حديث كرده كه گفت: رسول اللّه صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: چون سورهحمد را ميخوانيد، بسم اللّه الرحمن الرحيم را هم يكى از آياتش بدانيد، و آن را بخوانيد،چون سوره حمد، ام القرآن، و سبع المثانى است، بسم اللّه الرحمن الرحيم، يكى از آياتاين سوره است.

مردم این دهستان تمامی نیازهای عمومی مردم را خودشان تأمین می‌کنند. مردم بیدشهر به زبان اچمی صحبت می‌کنند و مذهبشان اهل سنت و جماعت می‌باشد. اتحاد و همبستگی اهالی بیدشهر زبانزد مردم منطقه می‌باشد.

و روا باشد به نزدیک اهل سنت و جماعت و جملهٔ مشایخ معرفت که کسی از یک گناه توبه کند و گناهان دیگر می‌کند، خداوند تعالی بدانچه وی از آن یک گناه باز بوده است وی را ثواب دهد و باشد که به برکات آن از گناهان دیگرش باز آرد؛ چنان‌که شخصی میخواره و زانی باشد از زنا توبه کند و بر می خوردن مصر می‌باشد توبهٔ وی از آن یک گناه درست باشد با ارتکابش بر این گناه دیگر.

گزارش محتوای نامناسب