دانشنامه اسلامی
به موجب این قرارداد یک طرف (بیمه گر) با متشکل کردن گروهی (بیمه گزاران) در سازمانی به نام مؤسسه بیمه، تعهد می کند که در ازای وجه یا وجوهی که بیمه گزاران به این سازمان می پردازند در صورت وقوع یا بروز حادثه معینی برای هر یک از آنان، خسارات واردشده را جبران کند یا وجه معینی بپردازد. وجهی را که بیمه گزار می پردازد حق بیمه و آنچه بیمه می شود موضوع بیمه نامیده می شود.
معنای لغوی
واژه بیمه نخستین بار در منابع فارسی، در تحفه العالم عبدالطیف شوشتری، به معنای اطمینان دادن به شخص به کار رفته است.
محمد معین آن را برگرفته از «بیما» ی هندی یا اردو دانسته است.
فرهنگستان ایران (۱۳۱۴ـ ۱۳۱۹ ش) آن را به معنای رایج کنونی آن پذیرفته است.
نخستین بیمه ها
ابداع بیمه را نمی توان به فرد یا کشوری خاص نسبت داد.
نخستین نوع بیمه معمول در میان بازرگانان، بیمه دریایی بوده است.
نخستین قرارداد های بیمه در سده هشتم/ چهاردهم در اروپای غربی بسته شد و تا سده دهم/ شانزدهم قرارداد های بیمه عمدتاً حول حمل ونقل دریایی منعقد می شد.
سپس بتدریج و بنابر احتیاجات جوامع آن روز اروپای غربی انواع دیگر بیمه، از جمله بیمه آتش سوزی، به وجود آمد.
بیمه های اقتصادی
...
