آثار، کتابی فقهی به‌زبان عربی است که ابواب گوناگون فقه حنفی را دربرمی‌گیرد. مؤلف این کتاب، ابوعبدالله محمد بن حسن بن فرقد شیبانی (۱۳۲–۱۸۹ق/۷۵۰–۸۰۵م)، از فقهای برجسته‌ی مذهب حنفی به‌شمار می‌رود. وی از شاگردان بی‌واسطه‌ی ابوحنیفه و مالک بن انس بود و به‌عنوان یکی از بنیادگذاران فقه حنفی، بیشتر آثار خود را در این زمینه تألیف کرده است.
شیبانی کتاب الآثار را با شرح باب وضو آغاز نموده و سپس به بررسی سایر شاخه‌های فرعی فقه حنفی پرداخته است. روش او در تدوین این کتاب و دیگر آثارش، تقدیم حدیث بر رأی شخصی است؛ با این حال، رأی و اجتهاد را به‌طور کامل نفی نکرده و در موارد لازم از آن بهره برده است. این اثر، نمونه‌ای برجسته از سبک فقه‌نویسی متقدم حنفی است که در آن توازن میان نصوص روایی و دیدگاه‌های فقهی رعایت شده است. الآثار نه‌تنها منبعی مهم در شناخت فقه امام ابوحنیفه به‌شمار می‌رود، بلکه بازتاب‌دهنده‌ی عمق دانش حدیثی و فقهی شیبانی نیز هست.
