خسرو پرویز یکی از برجسته‌ترین و شناخته‌شده‌ترین شاهان ساسانی بود که از سال ۵۹۰ تا ۶۲۸ میلادی، حدود ۳۸ سال بر تخت سلطنت نشست. او نوه خسرو انوشیروان و پسر هرمز چهارم به شمار می‌رفت. دوران حکومت او به عنوان یکی از شکوه‌مندترین و در عین حال پرآشوب‌ترین دوره‌های تاریخ ساسانی شناخته می‌شود. این پادشاه با روحی پرشکوه، علاقه‌مند به تجمل، هنر و عظمت سلطنت بود. شخصیت او پیچیده بود: هم هوشمند و مقتدر و هم دچار غرور و خودکامگی. دوره سلطنت او از نظر قدرت سیاسی و گسترش قلمرو، یکی از درخشان‌ترین دوران‌های تاریخ ایران باستان به حساب می‌آید، اما در نهایت، او یکی از تاریک‌ترین دوره‌ها را رقم زد. خسرو پرویز در دوران پرتنش پایان سلطنت پدرش، هرمز چهارم، به عرصه قدرت پا گذاشت. پس از شورشی که توسط سردار معروف ساسانی، بهرام چوبین، به وقوع پیوست، هرمز چهارم از سلطنت برکنار شد و خسرو پرویز با یاری اشراف و حمایت امپراتور روم، موریکیوس، به تخت سلطنت نشست.
