نیابت دار. [ ب َ ] ( نف مرکب ) نایب. قائم مقام. ( ناظم الاطباء ). که در امری بجای دیگری نیابت و اقدام کند. خلف و جانشین: چاه داری در بن چاهش فکن ای نیابت دار پور آبتین.خاقانی.وگر خواهی کزین منزل امان آن سرا یابی امانت دار یزدان را نیابت دار حسان شو.خاقانی.|| گماشته. وکیل. ( ناظم الاطباء ). رجوع به نایب شود.
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱ - قایم مقام جانشین. ۲ - وکیل.
جمله سازی با نیابت دار
وگر خواهی کز این منزل امان آن سرا یابی امانت دار یزدان را نیابت دار حسان شو