لغت نامه دهخدا
مولون. [ م ُ لُن ْ ] ( اِخ ) نام سردار آنتیوکوس ( برادر سلوکوس ) که از طرف وی ساتراپ ماد شد، اما مولون یاغی شد و ولایت بابل را که همجوار ساتراپی او بود تسخیر کرد و سرداران آنتیوکوس مکرر از مولون شکست خوردند. و سرانجام پادشاه شخصاً به جنگ او شتافت و مولون که خبر رسیدن شاه را شنید چون از مردم بابل و خوزستان که تازه به اطاعت او درآمده بودند اعتماد نداشت پلی بر روی دجله بست تا نیروی خود را از آب گذرانیده به آپولونی برسد. ( از کرد ص 159 ) ( از ایران باستان ج 3 ص 2080 ).