لغت نامه دهخدا
- رجل مفاض؛ مردی که شکم و سینه او برابر باشد. ( از اقرب الموارد ). و رجوع به ترکیب بعد شود.
- مفاض البطن؛ آنکه سینه و شکم وی برابر باشد. ( ناظم الاطباء ). و منه فی صفته صلی اﷲ علیه وآله و سلم، و کان مفاض البطن؛ ای مستوی البطن مع الصدر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
|| حدیث مفاض فیه؛ سخن درپیوسته. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
