گندم بان

گندم بان. [ گ َ دُ ] ( اِخ ) دهی است از بخش سنجابی شهرستان کرمانشاهان که در 15000 گزی شمال خاوری گوزران و کنار باختری رودخانه مرک واقع شده است. هوای آن سرد و سکنه اش 120 تن است. آب آن از چاه تأمین میشود. محصول آن غلات دیم، لبنیات و شغل اهالی زراعت وگله داری و راه آن مالرو است و در تابستان اتومبیل میتوان برد. دو محل به فاصله 1000 گز به گندم بان علیا و سفلی مشهورند. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ).
گندم بان. [ گ َ دُ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان خاوه بخش دلفان شهرستان خرم آباد که در 12 هزارگزی جنوب خاوری نورآباد و 12 هزارگزی جنوب خاوری شوسه خرم آباد به کرمانشاه واقع شده است. هوای آن سرد مالاریایی و سکنه اش 360 تن است. آب آن از رودخانه خاوه تأمین میشود. محصول آن غلات و لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری و راه ده مالرو است. ساکنان از طایفه کرم علی هستند. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).

دهی است از دهستان خاوه بخش دلفان شهرستان خرم آباد

💡 دشت خاوه از پیشینه تاریخی کهنی برخوردار است کما این که خاستگاه کاسی‌ها ی جنگجو و اسب سوار بوده‌است. همچنین وجود قلعه سه طبقه ساسانی به نام کفراج (درحال حاضر تپه‌ای بیش نیست) در روستای کفراج همچنین تپه حبیبوند گندم بان که در گذشته یک قلعه بوده است به تاریخ ایران باستان برمیگردد حاکی از اهمیت ای جلگه سرسبز در گذشته‌است. فریا استارک فرانسوی در سفرنامه خود از این منطقه یاد کرده‌است که: (از گردنه ورازانه که عبور کردیم به دشت خاوه رسیدیم. فصل تابستان بود و مردم گندمها را درو میکردند...).

💡 تپه گندم بان (حبیب وند) مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان تا دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان دلفان، روستای حبیب وند گندم بان واقع شده و این اثر در تاریخ ۵ آذر ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۴۳۸۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.