گل پرورد

کسی که خیره نظر سیدا چو شبنم شد به روی سبزه و گل پرورد زمانه ما

گر همی گل پرورد طبع بهاران کار اوست طبع او گل پرورد زیرا که گل را مادر است

گر باغبان گل پرورد کز وی زمانی برخورد یا زحمت کانون برد یا محنت تشرین کشد

سموم قهر تو، برق آورد ز ریح شمال نسیم لطف تو، گل پرورد ز باد سموم