گُفت‌وگو کردن، به عنوان یک مصدر مرکب، به‌صورت گفت‌وگو نوشته می‌شود و به معنای سخن گفتن و مذاکره کردن است. این واژه بیانگر فرآیندی ارتباطی است که در آن دو یا چند طرف، به تبادل نظر، بیان اندیشه‌ها و انتقال مفاهیم می‌پردازند. کاربرد صحیح این ترکیب، با رعایت نیم‌فاصله میان «گفت» و «گو»، از اصول مهم نگارش فارسی معیار به شمار می‌آید. در متون ادبی و رسمی، گُفت‌وگو کردن تنها به معنای سخن گفتن ساده نیست، بلکه اشاره به نوعی تعامل هدفمند و مبتنی بر احترام متقابل دارد. این مفهوم در حوزه‌های گوناگونی از جمله فلسفه، علوم اجتماعی، روابط بین‌الملل و ادبیات داستانی جایگاه ویژه‌ای دارد و یکی از ارکان اساسی برقراری ارتباط مؤثر بین افراد و جوامع محسوب می‌شود.
گفتگو کردن
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
جمله سازی با گفتگو کردن
ز اختیار، فضولی است گفتگو کردن به عالمی که بود صاحب اختیار یکی
با حدیث نفس احرام عبادت باطل است جمع هرگز کی شود با گفتگو کردن نماز؟