ویلهلم وونت، فیزیولوژیست و فیلسوف برجسته‌ی آلمانی در سده‌ی نوزدهم میلادی، از چهره‌های پیشگام و اثرگذار در تاریخ روانشناسی علمی به‌شمار می‌رود. او با تأسیس نخستین آزمایشگاه رسمی روانشناسی در شهر لایپزیگ در سال ۱۸۷۹، به‌عنوان بنیان‌گذار روانشناسی تجربی شناخته می‌شود. این اقدام زیربنای استوار و علمی‌ای برای مطالعه‌ی پدیده‌های ذهنی و رفتاری فراهم آورد و روانشناسی را به‌عنوان رشته‌ای مستقل از فلسفه و فیزیولوژی تثبیت کرد.
آثار و نظریات وونت، به‌ویژه تمرکز او بر روش‌های درون‌نگری کنترل‌شده و تجزیه‌وتحلیل ساختار ذهن، تأثیر شگرفی بر تحوّل روانشناسی در سراسر جهان گذاشت. او با نگارش کتاب ارزشمند مبانی روانشناسی فیزیولوژیک، چارچوب نظری محکمی برای این علم نوین ارائه داد. دیدگاه‌ها و دستاوردهای او نه‌تنها در روانشناسی، بلکه در حوزه‌هایی همچون فلسفه‌ی ذهن، تربیتی و علوم شناختی نیز راهگشا بود و الهام‌بخش نسل‌های بعدی پژوهشگران شد.
نام ویلهلم وونت در منابع معتبر علمی و آموزشی، از جمله در کتب مرجعی مانند روانشناسی تربیتی، به‌عنوان معماری برجسته و کلیدی در بنای روانشناسی مدرن ثبت شده است. بررسی تاریخچه‌ی این علم بدون اشاره به نقش بی‌بدیل او در نهادینه‌کردن مطالعه‌ی تجربی ذهن و رفتار، ناقص خواهد بود. از این رو، وونت همواره به‌عنوان چهره‌ای اساسی و تحول‌آفرین مورد توجّه و تقدیر جامعه‌ی علمی جهان قرار دارد.
