لغت نامه دهخدا هندوبچه. [ هَِ ب َ چ َ / چ ِ ] ( اِ مرکب ) بچه سیاه. بچه هندی: هندوبچه ای سازد از این ترک ضمیرم زآن تا نشناسند بگرداند جلباب.خاقانی.
جمله سازی با هندوبچه همچو هندوبچه هین ای خواجهتاش رو ز محمود عدم ترسان مباش نمایان به رخسار خال سیاه چو هندوبچه بر به شبهای ماه دو سیه خال دو هندوبچه ماه سوار دو سر زلف دو جراره بیژاده شکر با هیچ مسلمانی نگذاشته ایمانی هندوبچه خالت در غارت ایمانها