معنی هند و اروپائی

لغت نامه دهخدا

هند و اروپائی. [ هَِ دُ اُ ] ( اِخ ) یکی از قسمت های سه گانه نژاد سفید. ( ایران باستان ). آریائیان هند و ایران و سراسر اروپا که بسیاری از جهانشناسان اصول زبان و تمدن آنها را یکی دانسته اند.

فرهنگ فارسی

نام دسته از نژاد و نیز زبان است که شمال شعبه های آریائی نژاد میباشد و در میان زبانهای مشتق از آن میتوان هشت شعبه را ذکر کرد که عبارتند از: ۱ - شاخه نژاد آریا یا هندو اروپائی که شامل قسمتی از سانسکریت زبان های هند جدید و غیره و قسمت دیگر زبان ایران قدیم دری میانه و فارسی لر کرد و غیره است. ۲ - شعبه ارمنی. ۳ - شعبه هائی از شاخه یونانی یونیها آتیکها دورین ها و زبان یونان امروزیست ۴ - زبان آلبانی ۵ - شعبه های زبان ایتالیائی شامل ( اسک ) امبری لاتین و زبان رمنها و غیره. ۶ - زبانهای سلتی.۷ - شعبه های ژرمنی شامل ( ایسلندیها دانمارکیها سوئدیها نروژیها انگلوساکسنها و انگلیس جدید آلمان قدیم و جدید ). ۸ - زبانهای بالتواسلاو که عبارتست از: لیتوانیها روسها لهستانیها چکها سرواتها بلغارها و غیره.

جمله سازی با هند و اروپائی

«در زمان حاضر هم تات‌ها و تالشان و گلیک‌ها و مازندرانی‌ها به زبان‌هایی سخن می‌گویند که خود بقایای زبان هند و اروپائی می‌باشد که در آغاز زبان ماد شرقی بوده‌است. امتیاز ویژه این زبان‌ها کهنِگی و مهجوری ترکیب اصوات می‌باشد که با زبان پارسی تفاوت داشته و با مادی و پارتی و اوستایی مناسبت دارد.»

ملیت غربت یکی از ملیتهای هندی بوده دارای جلد تاریک چشمان سیاه می‌باشند. غربتهای رومانی نیز از این نسل می‌باشد که از مهاجران هند و اروپائی نامیده می‌شوند. طور عموم درجهان غربت را بنام‌های دماری و رومانی یاد می‌نمایند. زبان عربت و نو هاری هردو زبان غربت بوده بنام رومانی یاد می‌شود که یکی از زبان‌های شمالی هند آریائی هندوستان می‌باشد. در ایران بنام کولی نام بین‌المللی آن گوپسی می‌باشد.

گزارش محتوای نامناسب