پاک طبع

پاک طبع. [ طَ ] ( ص مرکب ) پاک سرشت. پاک نهاد:
خواجه سیّد ستوده هنر
خواجه پاک طبع پاکنژاد.فرخی.ای نیکنام ای نیکخوی ای نیکدل ای نیکروی
ای پاک اصل ای پاکرای ای پاک طبع ای پاکدین.فرخی.

( صفت ) پاک سرشت پاک نهاد.

💡 نظر پاک بود شیفته دامن پاک طبع بلبل به گل چیده نگیرد آرام

💡 خواجه سید ستوده هنر خواجه پاک طبع پاک نژاد

💡 ای نبیرهٔ قاضی با محمدت محمود، آنک بود چون تو پاک طبع و پاک دین و پارسا

💡 پیشرو جان پاک طبع چو جوزای اوست گرچه ز پس می‌رود طالع سرطان او