پاداش ده

لغت نامه دهخدا

پاداش ده. [ دِ ه ْ ] ( نف مرکب ) پاداش دهنده:
نیکی و سخاوت کن و مشمر که چو ایزد
پاداش ده و مفضل و نیکوشمری نیست.سنائی.

فرهنگ فارسی

( اسم صفت ) پاداش دهنده جزا دهنده جزا دهنده مکافات دهنده.
پاداش دهنده

جمله سازی با پاداش ده

عیدرا شادان گذار و ناطلب کرده بیاب ز ایزد پاداش ده پاداشن ماه صیام
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال ماهجونگ فال ماهجونگ فال ای چینگ فال ای چینگ فال تاروت فال تاروت فال تاروت فال تاروت