زندگی‌نامه
پروین اعتصامی در ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ شمسی در تبریز به دنیا آمد. نام واقعی‌اش رخشنده بود، اما او از تخلص پروین استفاده می‌کرد. پدرش، میرزا یوسف اعتصام الملک، ادیب و نویسنده‌ای با تسلط به زبان‌های مختلف بود و مادرش نیز از شاعران دوره قاجار بود.
پروین در کودکی به تهران آمد و در کنار پدرش و شخصیت‌های ادبی چون دهخدا تحصیل کرد. او در ۱۸ سالگی فارغ‌التحصیل شد و مدتی به تدریس پرداخت. در سال ۱۳۱۳ با پسرعموی خود ازدواج کرد، اما این ازدواج به دلیل ناسازگاری‌ها و محیط نامناسب به جدایی انجامید. پس از آن، پروین به خانه پدری برگشت و تا پایان عمر مجرد زندگی کرد.
فعالیت‌های اجتماعی و ادبی
پروین اعتصامی به عنوان یکی از نخستین زنان در ایران، در دوران شکل‌گیری جنبش زنان، به کارهای دولتی و فرهنگی مشغول شد. او در سال ۱۳۱۴ نشان درجه سوم علمی را از وزارت فرهنگ دریافت کرد. اشعار او به دلیل مضامین اخلاقی و اجتماعی، به ویژه در مورد وضعیت زنان و یتیمان، مورد توجه قرار گرفت.
درگذشت
پروین اعتصامی در ۳۵ سالگی به بیماری حصبه مبتلا شد و در فروردین ۱۳۲۰ درگذشت. او در مقبره خانوادگی‌اش در حرم حضرت معصومه علیها السلام دفن شد. پس از مرگش، شعری از او بر روی سنگ مزارش حک شده است که نشان‌دهنده اندیشه‌های او درباره زندگی و مرگ است.
شعر پروین
پروین از کودکی به شعر سرودن پرداخت و اشعارش در مجله‌ها منتشر میشد. دیوان شعر او در سال ۱۳۱۴ منتشر شد و شامل انواع اشعار مانند قصیده، غزل و مثنوی است. اشعار او به ویژه در زمینه‌های اخلاقی و اجتماعی، تأثیر زیادی بر ادبیات فارسی گذاشته و او را به عنوان یک شاعر بزرگ معرفی کرده است.