لغت نامه دهخدا
گویند عالمی است خوش و خرم
بی حد و منتهاست در او نعما.ناصرخسرو.ز آنجا همی آید اندرین گنبد
از بهر من و تو اینهمه نعما.ناصرخسرو.گفت نشناسی درخت و چشمه ای
کز کرمشان بر تو نعما دیده ام.خاقانی.
نعما. [ ن ِ ع َم ْ ما / ن ِ ع ِم ْ ما / ن َ ع ِم ْ ما ] ( ع فعل + اسم، ص مرکب ) کلمه مرکب از نعم و ما یعنی نیک و بسیار خوب. گویند: غسلت غسلاً نعما؛ ای نعم ما غسلت؛ غسل کردم غسلی نیک. و دقاً نعما؛ کوبیدنی نیک و بسیار نرم. ( از ناظم الاطباء ).
