نعمت ده

نعمت ده. [ ن ِ م َ دِه ْ ] ( نف مرکب ) روزی دهنده. رزق رساننده. مقابل نعمت خور و نعمت خواره:
نعمت ده و پایگاه سازت
سرسبزکن و سخن نوازت.نظامی.

💡 بر چار سوی عنصر، خوان سخن مهمان دستی قلبی دارد، نعمت ده مدحت خر

💡 حرمت کن و حرمت بین نعمت ده و نعمت بین رحمت کن و رحمت بین‌هاده چه به درویشان